1- مسموم كردن محيط تغذيه و تنفس لارو : در اين روش از بخارات مسمومي استفاده مي شود كه براي لارو كشنده مي باشد . البته علاوه بر لارو خود بيد نيز از بين مي رود ، اما تخم بيد باقي مي ماند . پس كاربرد اين روش دائمي نيست . موادي كه در اين روش استفاده مي شود نبايد براي انسان مضر باشد ، مثلاً سيانيد هيدروژن(HCN) براي خود انسان نيز خطرناك است و نبايد بكار رود . در گذشته از گاز(SO2) براي اين منظور استفاده مي شده كه مقدار زياد آن نيز براي انسان مضر است. امروزه از مواد آلي مثل نفتالين استفاده مي شود ، كه به دليل پايين بودن نقطه جوش آن در يك محيط بسته غلظت گاز آن افزايش پيدا مي كند ، بنابراين در يك فضاي بسته مانند درون يك چمدان كه لباسهاي پشمي داخل آن قرار دارد روشي ارزان و راحت است . علاوه بر نفتالين ، ماده آلي ديگر به نام پارادي كلروبترن به كار مي رود كه عملكردي بهتر دارد ، بوي تند و زننده ندارد و بوي آن نسبت به نفتالين زودتر زدوده مي شود .از كافور نيز به عنوان ماده ضد بيد استفاده مي شود كه تاثير آن به مراتب از نفتالين و پارادي كلروبترن كمتر است و بر روي بيد قالي هم تاثير ندارد .
2- جلوگيري از خسارت بيد با روش سرد كردن : در اين روش كالاي پشمي را در سرما نگهداري مي كنند ، مثلاً در انگلستان و آمريكا جهت نگهداري پوست خز از اين روش استفاده مي شود . در اين روش بيد از بين نمي رود بلكه به خواب مي رود و در صورت گرم شدن ، فعاليت خود را شروع مي كند ، تنها كاري كه مي توان انجام داد اين است كه با گرم كردن و سرد كردن متوالي لاروها را از بين برد . بعنوان مثال : كالا ابتدا در دماي (8- سانتيگراد ) و بعد در دماي (10 درجه سانتيگراد) قرار داده مي شود . اين عمل چند بار تكرار مي شود . بعد از تكرار اين عمل و از بين رفتن لاروها ، مي توان كالا را در دماي (5-4) درجه براي مدت زمان طولاني و به دور از آسيب بيد نگهداري نمود .
3- مسموم كردن بيد از طريق تماس با سم : در اين روش ماده به كار برده شده باعث مسموم شدن و از بين رفتن بيد و لارو مي گردد . سم (D.D.T) كه مشتق از دي فنيل متان است ماده اي است ارزان قيمت و به ميزان (25/0-1/0) درصد براي ضد بيد كردن پشم استفاده مي شود . ثبات شستشويي ندارد يعني در اثر شستشوي كالا از بين مي رود . استفاده از آن در طبيعت ممنوع است كه به دليل غيرقابل تجزيه بودن آن مي باشد . ماده ديگري كه به عنوان جايگزين آن به كار مي رود ، كلروفنيل كلرومتيل سولفور (CCS) مي باشد . مواد به كار رفته در اين روش به صورت سطحي روي الياف مي نشيند و به مرور زمان از كالا جدا شده و يا بر اثر شستشو از بين مي رود .
4- استفاده از داروهايي كه بر دو قسم مي باشند : الف – غير ماكول كردن كالا ( غير قابل خوردن كردن كالا ) گفتيم ساختار شيميايي پشم كراتين است ، يعني پيوندهاي دي سولفيدي بين زنجيره ها وجود دارد كه لارو اين پيوندها را شكسته و بعد زنجيره هاي پروتئيني را خورده و هضم مي كند . حال اگر اين پيوندها شكسته شده و با تركيباتي مانند فرم آلدئيد دوباره پيوند داده شوند ، به دليل تغيير نوع پيوند لارو قادر به شكستن اين پيوند نبوده و پشم برلاي لازو قابل خوردن نمي باشد .
ب – مسموم كردن لارو از طريق خوردن كالاي مسموم : در اين روش پشم مسموم و آلوده مي شود كه در صورت خورده شدن پشم توسط لارو ، لارو از بين مي رود . اين مواد جذب پشم مي شوند و از ثبات شستشويي نسبتاً خوبي برخوردار مي باشند . از ويژگي هايي كه اين مواد بايد داشته باشند عبارتند از : 1- بر خصوصيات فيزيكي الياف ، مانند : زيردست و استحكام الياف اثر نامطلوب نداشته باشند . 2-رنگي نباشند ، زيرا باعث لگه گذاري بر روي پشم مي شوند . 3-از نظر شيميايي اثر سوء بر ثبات رنگ نداشته باشند . 4-براي انسان ايجاد حساسيت يا مسموميت نگنند . 5- قيمت آنها مناسب باشد.
تحقيقات دامنه داري براي مواد ضد بيد انجام گرفته كه مواد توليد شده تا حد امكان ويژگي هاي ذكر شده در بالا را داشته باشند . از جمله اين مواد مي توان به : سديم فلورايد ، آلومينيم فلورايد ، اسيد پتاسيم فلورايد ، آلومينيوم فلور و آنتيمون اشاره كرد كه بسياري از ويژگيهاي بالا را دارد و تنها ثبات شستشويي چندان بالايي ندارند . امروزه از تركيبات آلي جديدي استفاده مي شود كه شبيه رنگهاي اسيدي ميلينگ بوده و حتي زمان رنگرزي مي توان همراه رنگ استفاده كرد . اين مواد در مراحل مختلف پشم شويي ، رنگرزي و حتي بعد از بافت فرش مي توان به كار برد و مقدار مصرف اين مواد حدود (3-5/1) درصد است و از جمله اين تركيبات مي توان به موارد زير اشاره كرد . Eulan a New – Mitin FF